Suliko

ბასა ჯანიკაშვილის პიესა „სულიკო“ არის აბსურდისა და დრამის ნაზავი, რომელიც ცხოვრებისა და სიკვდილის, სიყვარულისა და ღალატის, რეალობისა და ილუზიების თემებს შეისწავლის. მოქმედება ვითარდება სასაფლაოზე, სადაც გარდაცვლილები და ცოცხლები ერთმანეთის გვერდით არსებობენ, ხშირად ურთიერთქმედებენ და ერთმანეთის სამყაროს არღვევენ.

სიკვდილისა და სიცოცხლის საზღვარი: პიესაში გარდაცვლილები და ცოცხლები ერთსა და იმავე სივრცეში არიან, რაც აბსურდულ სიტუაციებს ქმნის და სიკვდილის ბუნებას სულ სხვა თვალით გვაჩვენებს.

სიყვარული და ღალატი: სულიკო მალხაზის გარდაცვალების შემდეგ ახალ ურთიერთობას იწყებს, რაც გარდაცვლილ ქმარს აბრაზებს. ეს კონფლიქტი ღალატის, მიტოვებისა და ემოციური ტრავმების თემებს ასახავს.

რეალობა და ილუზია: პერსონაჟები ხშირად ვერ არჩევენ რეალურ სამყაროსა და სულიერ სივრცეს შორის ზღვარს, რაც მათ ქცევასა და გადაწყვეტილებებზე აისახება.

საზოგადოებრივი ნორმები და ახალი წესრიგი: სასაფლაო, როგორც მიკროკოსმოსი, ასახავს საზოგადოების ქაოსსა და ტრადიციების დაკარგვას.

„სულიკო“ ფილოსოფიური და ემოციურად დატვირთული ნაწარმოებია, რომელიც ადამიანის ბუნებას, ურთიერთობებსა და სიკვდილის მისტიკას ეხება. პიესის აბსურდული და სატირული ელემენტები მკითხველსა თუ მაყურებელს ფიქრისთვის უბიძგებს, ხოლო პერსონაჟთა ტრაგიკული ბედი ემოციებს აღძრავს.

Пьеса “Сулико” рассказывает историю молодой вдовы Сулико, которая регулярно посещает могилу своего покойного мужа Малхаза. Однако оказывается, что Малхаз и его друзья-покойники — Тенгуля и Бисмарк — продолжают “жить” на кладбище, наблюдая за живыми, но оставаясь невидимыми для них.

Когда Сулико признается бюсту Малхаза, что полюбила другого мужчину, Гию Саладзе, Малхаз в ярости сбегает с кладбища, чтобы противостоять ей. Он застает Сулико и Гию вместе, и между ними разгорается скандал. Вскоре выясняется, что Гия тоже мертв и сбежал с кладбища.

В финале Малхаз возвращается на кладбище, где Сулико пытается поговорить с ним через смотрительницу Нину Хромоножку, которая видит и слышит мертвых. Несмотря на взаимные обиды, они приходят к пониманию: Сулико остается в мире живых, а Малхаз — среди покойников.

Пьеса исследует темы любви, ревности, смерти и границы между мирами живых и мертвых, сочетая драму с элементами абсурда и грузинского фольклора.